چند سالی است که سبک پوشش ،نوع لباس و تب داغ جراحی های زیبایی در بین جوانان داغ شده است اما نوع سلیقه ی افراد هم در عوض کردن نوع پوشش و چهره شان کمی متفاوت و عجیب و غریب شده است. تا همین اواخر اکثر دختران به دنبال چهره ی عروسکی و هیکل مانکنی بودند و دغدغه ی ما چرایی گرایش آنان به عمل های جراحی بود اما گویا این روزها حیوانها در نظر برخی دختران جذاب تر از عروسک ها شده اند! مدت زیادی از باب شدن  عمل جراحی گوش الاغی نمی گذرد. عملی که برخی را در تب این انداخت که گوش های خدادادیشان را از حالت طبیعی خارج کنند و به شکل حیوانی در بیاورند و در پس آن گوش هایشان را از روسری هایشان بیرون بگذارند تا بگویند گوش های متفاوتی دارند!!!به این ترتیب گویا روند عمل جراحی های حیوانی همچنان ادامه دار است. 
واژه ی چشم گربه ای را ممکن است شما هم شنیده باشیدکه فلانی رنگ چشمش گربه ای است یا فلانی خط چشم گربه ای کشیده است اما به تازگی چیز عجیب و غریبی در حال شیوع است و آن عمل جراحی چشم گربه ای است! 
مدتی پیش به مطبی  در شمال غرب تهران مراجعه کردم و با آگهی عجیبی بر روی دیوار مواجه شدم" جراحی های چشم(تغییر رنگ چشم، چشم گربه ای، کاشت نگین در چشم!)"

برای پرس و جوی بیشتر به منشی دکتر مراجعه کردم تا اطلاعات بیشتری را کسب کنم که در جواب گفت باید با خود دکتر در این زمینه صحبت کنید.از او اجازه خواستم تا با خانم دکتر در این باره صحبت کنم بعد از پرداخت ویزیت و کلی معطلی وارد اتاق خانم دکتر شدم و از او راجع به عمل جراحی چشم گربه ای سوال کردم که این عمل جراحی چگونه انجام میشود؟
خاتم دکتر در تعریف این عمل گفت:  در این عمل جراحی گوشه های چشم با ایجاد سوراخی در لبه  استخوان کاسه چشم بیمار فیکس گشته و قدری بالاتر و کشیده تر می شوند ، همچنین در این عمل ابروها نیز باید در ناحیه دم بالا کشیده شود.مدت زمان  عمل جراحی حدود سه ساعت است . همچنین بیمار بعد از عمل مرخص میشود.

-آیا این عمل جراحی با درد همراه است؟
خیر به هیچ عنوان. این عمل با بیهوشی کامل یا به صورت موضعی انجام می شود و یک هفته ای هم بهبودی حاصل می شود و بیمار بعد از 7 تا 10 روز میتواند حتی به سرکار هم برود!

-آیا این عمل جراحی با عوارض جانبی هم همراه است؟
مسلما عوارضی را هم خواهد داشت و عمل جراحی بدون عوارض نیست. به جا ماندن اسکار مختصر گوشه چشم که به مرور زمان برطرف میشود- کبودی- تورم- کیموز(ورم ملتحمه)- تجمع خون زیر ملتحمه (موقتی) اینها از عوارض احتمالی این عمل جراحی است که در صورتی که مریض عوارض جانبی این عمل را از ما بپرسد به او خواهیم گفت در غیر اینصورت ما بر طبق دستور بیمار عمل می کنیم و هر کاری را که او بخواهد انجام می دهیم!

-آیا این عمل جراحی دائمی است یا بعد از مدتی چشم به حالت اولیه باز می گردد و هزینه این عمل جراحی چقدر است؟
ماندگاری این عمل جراحی دائمی است و حدودا 12 میلیون هم خرج این عمل جراحی است .و لازم است این را هم بگوییم که این عمل جراحی مختص خانم ها نیست و آقایان هم می توانند این عمل را انجام دهند. 
دیدن این آگهی  من را در این فکر فرو برد که متاسفانه در جامعه ی امروز بدن و نوع نگاه مردم به شخصیت ظاهری افراد در اولویت قرار گرفته است و برخی شخصیت خود را با ظاهرشان نگه می دارند و وجود این جراحی ها که دیگر نمی توان نام آن را جراحی زیبایی گذاشت و بیشتر به جراحی حیوانی شباهت دارند کم کم در حال عادی شدن هستند چرا که بعد از جراحی گوش الاغی و آویز بینی و نگین چشم و فک سگی و .... جراحی چشم گربه ای شاید چیز عجیبی نباشد و باید منتظر بدتر از اینها هم بود!

اما  اینکه چرا برخی افراد دست به عمل های جراحی مختلف از عروسکی تا حیوانی میزنند علل مختلفی دارد از کمبود محبت، کمبود اعتماد به نفس ،تبلیغات ماهواره ای، چشم و هم چشمی ، اختلالات روانی و ... هر کدام عللی است که می تواند در شیوع این عمل های زیبایی تاثیر گذار باشد اما جای تاسف است که برخی از زنان ما تنها  از ترس اینکه همسرانشان چشمشان به دنبال زنان بدحجابی که تنها خود را در خیابان برای مردان نامحرم آراسته می کنند نباشد ،دست به چنین کارها و حتی فراتر از آن میزنند فقط کافیست سری به برخی از مطب های تخصصی زنان بزنید تا شاهد جراحی های زیبایی نامناسب و غیر اخلاقی باشید که  بسیار آرام در حال شیوع و رواج میان زنان و حتی گاهی دختران جوان است و ما از تشریح آنها معذورم! 

لذا شیوع مدها و عمل های جراحی عجیب و غریبی که روز به روز در حال شیوع است چیزی نیست که با فرهنگ سازی حل شدنی باشد . تا چند وقت پیش  امیدمان به جامعه پزشکی بود تا با انجام ندادن چنین عمل هایی جلوی مدگراهای نامناسب را بگیرند اما ظاهرا جامعه پزشکی هم نمی تواند کاری را از پیش ببرد و به نظر میرسد که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان نظام پزشکی و دیگر تشکیلات دست اندرکار و مرتبط با این حوزه باید نظارت بیشتر و بهتری بر این گونه موارد داشته باشند.

چند سالی است که جشنواره مد و لباس فجر در کنار سایر جشنواره هایی از این دست با دو هدف مقابله با هجوم مدهای نامانوس با فرهنگ ایرانی- اسلامی کشورمان و همچنین ارائه الگوهای نوین متناسب با نیازهای روز برگزار میشود. جشنواره هایی که با سرو صدایی زیاد رسانه ای برگزار میشود و اختتامیه آنها برابر است با فراموشی مدها و طراحی های بومی کشورمان تا جشنواره بعدی.

فرهنگ اسلامی- ایرانی ما با اینکه فرهنگی است دیرینه و تاریخی اما امروز ناآگاهی ما موجب شده است عناصر اصلی و عمده این فرهنگ به فراموشی سپرده شود. یکی از دلایل اصلی عدم بهره گیری از فرهنگ بومی- ملی ما در بخش قابل توجهی از جوانان این سرزمین نبود آگاهی نسبت به آن و همین طور عدم التزام عملی به داشته‌های فرهنگی است. با اینکه همگان مطلعند که فرهنگ و تاریخ این سرزمین، غنی و در میان کشورهای مختلف، فرهنگی درخشان و زبانزد است اما ما مردمان امروزِ ایران کمتر از این گذشته غنی و تاریخی بهره می گیریم. یکی از مصداق های این فراموشی نحوه لباس پوشیدن ماست؛ آیا به راستی نوع پوشش ما ملی است؟

توجه به طرح و رنگ، استفاده از الگوهای جامعه پسند، قیمت متناسب با وضع اقتصادی تمام اقشار جامعه و برنامه ریزی اصولی و هدفمند برای پرداختن به پوششهای محلی و بومی می تواند دائقه نسل جوان را با فرهنگ بومی و محلی ایرانی و اسلامی آشتی داد و گرایش مدگرایی با لباس های غربی را به فراموشی سپرد.

امروزه جوانان با گسترش وسایل ارتباط جمعی و فناوری های جدید رایانه ای ارتباطات گسترده ای با جوامع و فرهنگ های گوناگون یافته اند و موقعیت آنها در شناخت فهم و ارزش ها، باورها و انتخاب هنجارهای مطلوب پیچیده تر و مشکل تر شده است و چه بسا زمینه های موجود باعث شده برخی از جوانان به رفتارها و هنجارهای متضاد با ارزش های جامعه خویش رو آورند.

یک روز مانتوهای بلند و روز دیگر مانتوهای کوتاه، یک روز آرایش موی سر به سبک آلمانی و روز دیگر موهای بلند و اصلاح نشده، زمانی شلوارهایی با پاچه گشاد که روی زمین کشیده می شود، و زمانی دیگر، شلوارهای تنگ و کوتاه مد می شوند.

ظرافت پوشش اقوام ایرانی در گذر زمان از چنان غنایی بهره مند است که در صورت مطالعه و استفاده هدفمند از آن می توان عظمت تمدن را با طراحی های نوین پوشش به تصویر کشید اما نبود متولی واحد در زمینه پوشش، حمایت نکردن از تولیدکنندگان لباسهای محلی و بی توجهی در گذر زمان، این ظرافت و غنا را به ورطه فراموشی کشانده است.

با توجه به این مقدمه باید نکاتی چند پیرامون جشنواره هایی از این دست یادآور شویم:
در نگاه اول مهم ترین ایراد وارده بر این جشنواره را میتوان جنبه اقتصادی آن دانست. نگین شاه ابراهیمی یک طراح لباس در این خصوص معتقد است: طبیعتا لباسی که کار دست باشد به نسبت لباس‌های دیگر گران‌تر خواهد بود و این امری اجتناب ناپذیر است و کاری نمی‌توان در این خصوص انجام داد. قطعا طراحان این دغدغه را دارند که برای قشر ضعیف جامعه لباسی را طراحی کنند اما طراحان برای اینکه لباس یا طرحی را به نام خودشان ثبت کنند و کارهایشان به نمایشگاه برود دست روی گران قیمت و فاخرترین پارچه می‌گذارند تا بتوانند بهترین لباس را طراحی کنند در واقع می‌توان گفت چون که آنتیک‌ترین کارهایشان را ارائه می‌دهند به همین جهت قیمت بالایی را برای آنها در نظر می‌گیرند که بعد از مدتی این لباس‌ها را اما با پارچه‌های ارزان قیمت در اختیار قشر ضعیف جامعه قرار می‌دهند تا آنها هم بتوانند لباس مور علاقه شان را خریداری کنند.

بخش عمده لباس‌ها به ویژه مانتوهایی که به نمایش گذاشته می‌شوند هزینه طراحی، پارچه و دوختشان به طور میانگین هر مانتویی 500 هزار تومان درمی‌آید که بین یک تا یک و نیم میلیون تومان به فروش می‌رسد.

اما جعفری بای جامعه شناس آسیب های اجتماعی معتقد است آسیب اصلی این جشنواره ها این است که نگاه طراحان لباس متاسفانه نگاه قشری و سطحی است و به منفعت فردی خویش می‌اندیشند تا منافع جمعی و گروهی و لذا نه دغدغه طراحی لباس برای قشرهای پایین جامعه را دارند و نه اقوام مختلف را می‌سنجند.

نکته دیگر درباره آسیب های این جشنواره ها این است که با وجود شعار ایرانی- اسلامی بودن هویت این طراحی ها اما تاثیر بلند مدت فرهنگ غربی عجین شده با هویت امروزین جامعه ما در نوع طراحی ها از بین نرفته است.  فضای فرهنگی امروز هر حرکت فرهنگی از سوی جمهوری اسلامی اگر نگاه عمیقی به سبقه ی تاریخی حجاب مردمان ایران زمین نداشته باشد دقیقا در زمین غرب بازی می کند. چرا که خود این حرکت در واقع در عین اینکه به فکر نو آوری در حوزه مد و لباس است اما چون به پیشینه ی فرهنگ عمومی مردمان اش توجه عمیق ندارد همان ماموریت غرب را به انجام می رساند که گم کردن جریانات رضاخانی و اثر آن بر پوشش مردم ایران زمین است. آنچه که امروز با نشان دادن چند لباس مثلا نمدمالی شده و یا دخیل کردن برخی المان های ایرانی اسلامی مثل نوشتن اشعار یا برخی خطوط هنری بر روی لباس ها به هیچ وجه به معنای زنده کردن وجه تاریخی فرهنگ عمومی نیست.

متاسفانه خط بالا به معنی شرح داده شده در جشنواره ی مد و لباس فجر دیده نمی شود. شاهد مثال این مطلب را میتوان در نوع داوری آثار رسیده به این جشنواره جستجو کرد. برای مثال:

قبادی رئیس جشنواره مد و لباس فجر در نشست خبری جشنواره مد و لباس فجر در 8 اسفندماه سال گذشته می گوید مرحله دوم داوری به اعطای امتیازات در چهارچوب شاخص‌های تعیین‌شده اختصاص یافت و هر اثر توسط کارشناسان صنعت، بازار، پارچه، طراحان پیشکسوت امتیازدهی می‌شود. نکته ی جالب توجه این است که شاخص های داوری در این جشنواره مثلا با جشنواره ای در ایتالیا تفاوت چندانی ندارد. یعنی نه تنها آن نگاه زنده کردن المان ها و معانی فرهنگ ساز در دیدگاه مسئولین جشنواره دیده نمی شود بلکه حتی در نگاهی حداقلی برخی شاخص های اسلامی و یا حتی ایرانی نیز در داوری آثار بر طبق گفته ی رئیس جشنواره دیده نمی شود.

در ادامه ی همان شست قبادی اضافه می کند: «آنچه در کارگروه ساماندهی مد و لباس با عنوان هویت‌سازی به دنبال آن بودیم در این جشنواره عملیاتی می‌شود.»

به نظر میرسد مشکل اصلی در این جشنواره تناقض تنوع مد و فرهنگ اسلامی است. در این جشنواره باید از طراحیهایی استفاده کرد که زیبا و ساده باشد و فرد مصرف کننده را در جامعه انگشت نما نکند. اینکه لباسی خاص و شیک باشد لزوما به این معنی نیست که از عناصر بصری پر رنگ و آب استفاده شود. ایرانی بودن و اسلامی بودن در هر لباسی باید رعایت شود اما نباید به شکل یکسان ارائه شود.

شهلا اعزازی جامعه شناس با اشاره به معیارهای ارائه و طراحی مد در دنیای امروز معتقد است: مد و زیباشناسی نباید ایدیولوژیک باشد و باید تنوع را به گونه ای در آثار ارائه کرد تا مصرف کننده آن را حس کند و امکان انتخاب داشته باشد. در لباسی که طراحی میشود باید این نکته مشخص شود که آن را چه گروه سنی و در چه مکان و زمانی باید بپوشد. به نظر من باید مد ایرانی را به سمت و سوی مد جهانی پیش ببرد.

درست شبیه بسیاری از کشورهای مسلمان که با طراحی های اسلامی و برگرفته از فرهنگ کشور خودشان راهی بازار جهانی شده اند. معیار اسلامی بودن لباسها نمیتواند از تنوع آن کم کند  در بسیاری از کشورهای مسلمان ما شاهد این تنوع در نوع پوشش زنان و مردان هستیم. به گونه ای که طراحی لباس ارائه شده همراه با فرهنگ و اقلیم و دین آن کشور انجام شده است.

از سوی دیگر باید از مسئولان امر سوال کرد که با وجود حمایت های زیاد از این جشنواره ها همچون اعطای گواهی مالکیت معنوی به آثار جشنواره مد و لباس چرا نتوانسته اند راه حلی برای تجاری سازی آنها پیدا کنند؟

طبق اطلاعات میدانی خبرنگار  بسیاری از تاجران ایرانی از ترکیه لباس را تهیه و به صورت کیلویی و به شکل قاچاق وارد ایران می‌کنند و این پوشاک را با قیمت نازل در تهران عرضه می‌کنند. چرا باوجود ادعای مسئولان مبنی بر بدیع بودن این طراحی ها و متناسب بودن با ذائقه ایرانی در بازار عمده فروشان مولوی و جمهوری و حتی نقاط بالاشهر همانند پاساژهای میرداماد و تجریش خبری از این لباس ها و طراحی ها نیست.

از سوی دیگر شاهد هستیم در جشنواره های پرمخاطبی مانند فیلم فجر بازیگران و عوامل سینما با مدهایی گاه عجیب و غریب در مقابل دیدگان رسانه ها عامل ترویج مد خارجی هستند. مریم الوندی از طراحان برجسته مد و لباس ایران در این باره معتقد است: تعامل خوبی میان بازیگران و طراحان لباس وجود ندارد. اگر فلان بازیگر خانم که در طول سال مانتوی 6میلیونی می‌پوشد و عکس‌هایش را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کند در مراسم رسمی که تمامی رسانه‌ها او را زیر نظر دارند هم از طراح لباس استفاده می‌کرد الان با این انتقادها مواجه نبود. واقعیت این است که بازیگران ما اعتقادی به طراحی لباس به‌وسیله متخصصان آن ندارند.

الوندی با اشاره به تاثیر مثبت جشنواره مد و لباس در تغییر نوع پوشش عامه مردم می‌گوید: اگر کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میان هنرمندان و سینماگران و طراحان لباس رابطه حرفه‌ای برقرار کنند نتیجه مطلوب آن در جامعه اثرگذار است. هنرمندان سینما به دلیل تاثیر مثبت در جامعه می‌توانند سطح سلیقه عمومی را بالا ببرند و نگاه جامعه به پوشش‌ها می‌تواند تغییر کند. متاسفانه جشنواره‌های لباس در ایران با وجود تعداد زیاد در چند سال اخیر، شیوه اجرای مناسبی ندارند و برای همین خروجی مناسبی هم از آن بیرون نمی‌آید. اگر جشنواره مد و لباس به عنوان یک مرجع رسمی دست طراحان را بیشتر باز بگذارد می‌توان امیدوار بود که در طول چند سال اثرگذاری مناسبی در جامعه داشته باشد.

بنابراین به طور خلاصه می توان عوامل رکود و در بازار طراحی مد و لباس ایران و شکست سنگین در مسابقه با کشورهای دیگر را اینگونه برشمرد: طراحی های نامانوس با هویت ایرانی- اسلامی، گران بودن تولیدات داخلی، تنوع ناچیز در مقابل مدهای خارجی، عدم توجه به نیازهای جوانان، عدم توجه مسئولان برای فرهنگ سازی طراحی های متناسب و ...

این روزها که مسئولان مدام نسبت به بدحجابی تذکر می‌دهند و مقامات انتظامی و پلیس امنیت اخلاقی نیز بر برخورد با خودروهایی که زنان بدحجاب سوار آنها هستند تأکید می‌کنند، بدحجابان شیوه‌ای یافته‌اند تا به راحتی از دست مجریان قانون بگریزند.

بدحجابانی که پیش تر روسری یا شال خود را هنگام رانندگی روی شانه می‌انداختند و هنگام مواجهه با مأموران انتظامی آن را به روی سر می‌کشیدند، این روزها شیوه‌ای یافته‌اند تا دیگر نه نیازی به روسری و شال داشته باشند و نه خودرویشان از سوی مأموران متوقف شود.

کوتاه کردن موهای سر به اندازه موهای مردان و پسران (مدل پسرانه) راهکاری شده تا کمتر شخصی بتواند زن یا مرد بودن رانندگان را از راه دور و در یک نگاه تشخیص دهد.

این رانندگان دیگر به روسری و شال احتیاجی ندارند چرا که مأمورانی که از دور آنها را می‌بینند به تصور اینکه این افراد مرد هستند، مانع حرکت آنها نمی‌شوند.

هنجارشکنان در جامعه هر بار به دنبال شیوه جدیدی هستند تا باید و نبایدهای محیط خود را به هم بریزند اما لازمه ایجاد نظم و همنوایی در جامعه، برخوردهای به‌روز، کاربردی و قانونمند از سوی مسئولان مرتبط با هنجارشکنان است.

علی کرمی - رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی بسیج جامعه پزشکی به تشریح علل گرایش جوانان به جراحی‌های زیبایی پرداخت و اظهار داشت: در بسیاری از موارد جراحی‌های زیبایی هیچ ضرورتی ندارند و افراد به دلیل مشکلات روحی روانی، خودکم بینی و نداشتن اعتماد به نفس اقدام به این کار می‌کنند و این در حالی است که بسیاری از جراحان نیز بر این عقیده هستند که اکثریت افراد بدون هیچ دلیل علمی به کلینیک‌ها مراجعه می‌کنند و به این کار اصرار می‌ورزند در حالیکه در چهره‌شان نیازی به جراحی دیده نمی‌شود.

بنیانگذار و موسس انجمن بیوتکنولوژی، ایمنی زیستی و انجمن پدافند غیر عامل از تهدیدات زیستی ناشی از نفوذ دشمنان در این حیطه ابراز نگرانی کرد و افزود: امروزه فاجعه‌ای کشور و شهر ما تهران را تهدید می‌کند که همانا افزایش دختران هم شکل و به اصطلاح دختران عروسکی است که مثل هم آرایش می‌کنند، جراحی‌های زیبایی انجام می‌دهند، و حتی در نوع لباس پوشیدن نیز از هم تقلید می‌کنند و کاملاً شبیه به هم هستند.

کرمی، نوعی بی‌هویتی را در رواج این گونه موارد مهم دانست و عنوان کرد: این افراد سعی می‌کنند خود را از این طریق در جامعه مطرح کنند و به جای اینکه به مطالعه و کسب آگاهی برای زندگی بهتر روی بیاورند خود و سلامتی‌شان را فدای زیبایی‌های غیرمنطقی و ناسالم می‌کنند.

جوانان ما به جای آگاهی، از جهل پیروی می‌کنند

رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی بسیج جامعه پزشکی با ابراز تأسف از اینکه جوانان و دختران ما به جای آگاهی، از جهل پیروی می‌کنند، گفت: این گروه خود را از علم، مطالعه، کتاب و فرهنگ غنی کشور خود دور نگه داشته‌اند و ملاک تفاخر را در نوع پوشش و ظاهر خود می‌دانند.

وی با ابراز نگرانی از اینکه امروزه فرهنگ غنی ایرانی اسلامی کشور و جوانان ما به شدت تحت تأثیر رسانه‌های غربی قرار دارد، به بسیج پزشکی گفت: پسران و دختران نسل جوان به جای پذیرش الگوهای داخلی که بسیار غنی از فرهنگ ایرانی اسلامی است در موارد متعدد به خصوص در عرصه زیبایی‌های ظاهری از الگوهای غربی پیروی می‌کنند که تحول نگران کننده‌ای در بین جوانان کشور به شمار می‌آید.

رسانه‌های غربی با کسب روش‌های تازه بر افکار جوانان تاثیر می‌گذارند

این استاد دانشگاه در بیان راهکارهای حل این مسئله خطاب به مسئولین فرهنگی و مدیران رسانه‌های جمعی گفت: مسئولین بهتر است با برنامه ریزی و برگزاری نشست‌های کاربردی به دنبال راه حل نو باشند چرا که رسانه‌های غربی امروزه با کسب روش‌های تازه توانسته‌اند بر افکار جوانان و مردم کشور ما تأثیر بگذارند.

کرمی، نقش رسانه‌های داخلی برای فرهنگ سازی بین نسل جدید را مهم عنوان کرد و گفت: رسانه‌ها باید جوانان را با زبان نو، علمی و دانشگاهی به سمت فرهنگ غنی ایرانی اسلامی جذب کنند و آن‌ها را به سمت عفاف، پاکی و علم افزایی سوق دهند.

بنیانگذار و موسس انجمن بیوتکنولوژی، ایمنی زیستی و انجمن پدافند غیر عامل در پایان ضمن بیان توصیه‌هایی خاطرنشان کرد: بهتر است جوانان با رشد اعتماد و عزت نفس به زیبایی‌های درونی خود بیشتر بها دهند، به دنبال کسب علم و گسترش فرهنگ غنی ایرانی اسلامی کشورمان تلاش کنند و در عرصه‌های مهم و علمی تبدیل به لیدرهایی در جامعه و جهان شوند که دیگران را با رفتار و منش مثبت و نه به صرف ظاهر تحت تأثیر قرار دهند؛ جوانان ما ارزش‌های زیادی به صورت ذاتی به همراه دارند فقط کافی است که خود را باور داشته باشند.