مرداد است و روزهای گرم تابستان یکی پس از دیگری می‌گذرد. آنچه که این روزها را داغ و نوشتنی کرده است پاساژهای مانتو و پوشش‌های بعضی از بانوان ایرانی بوده که قابل توجه و تامل برانگیز است.
موضوعی که در این یادداشت حائز اهمیت بوده مطابقت این پوشش‌ها با موازین اسلامی است؛ و یا اینکه برای تطابق این پوشش‌ها با موازین اسلامی بهتر است چه اقداماتی صورت گیرد.
در پرس و جویی که در این مورد به عمل آمد؛ متوجه شدیم اکثر بانوانی که با این پوشش‌ها در جامعه حاضر می‌شوند نیاز به توجه و زیبا جلوه کردن دارند.
برای برخی دیگر نیز قبح بدحجابی به دلیل استفاده اطرافیان از این نوع پوشش از بین رفته است. یا در بعضی موارد نیز وجود رسانه‌های جمعی مانند ماهوواره‌ها و تبلیغ این نوع پوشش‌ها از سوی آن‌ها تاثیر بسزایی در تغیر الگوی پوشش در جامعه داشته است.
بعضی دیگر نیز به بهانه گرمی هوا از پوشش‌های نامناسب و نازک و بدن‌نما استفاده می‌کنند؛ در این میان کسانی هم هستند که با وجود اشخاص بدحجاب در اطرافشان و ارتباط‌گیری با آن‌ها تغییری در الگوی پوشش اسلامی آن‌ها به‌وجود نیامده است.
از جمله دلایل افراد باحجاب برای حفظ پوشش اسلامی بهره‌گیری از تربیت مناسب و به خصوص نقش برجسته مادر در راستای جهت‌دهی به امیال و غرایز است.
آنچه که امروز یکی از دغدغه‌های جامعه ما را به عنوان یک کشور اسلامی به خود اختصاص داده؛ استمرار پوشش‌های نامناسب در میان جوانان و تغیر الگوی اسلامی و سوق یافتن نگاه افراد به سمت پوشش‌های مبتذل است.
اولین نکته‌ای که برای جلوگیری از اشاعه این نوع پوشش‌ها در جامعه به ذهن می‌رسد؛ اطلاع‌‌رسانی در مورد اهداف و ماهیت بعضی از برنامه‌های ماهواره‌ای است.
قبل از پرداختن به برنامه‌های ماهواره‌ای باید دید چرا لباسی که یک بازیگر به تن دارد و در رسانه‌ها به عنوان نقشی جذاب و تاثیر‌گذار به نمایش گذاشته می‌شود و با اقبال جمعی روبرو شده به عنوان مد در جامعه عرضه می‌شود.
برای فهم این موضوع باید به جایگاه بازیگران و شغل بازیگری پرداخت؛ حقیقت امر این است که بازیگران هر کشوری مبلغ فرهنگ آن کشور هستند و هنگامی که این تبلیغ بیرون از چارچوب باورهای فرهنگی کشورها واقع شود؛ دیگر نمی‌توان نام آن را تبادل فرهنگی که موجب ارتقا و رشد فرهنگی می‌شود، نامید.
در واقع برخی کشورها با این اقدام درصدد تغییر هنجارها و ارزش‌های درونی سایر کشورها هستند.
باید دانست که بین برنامه‌های درون‌‌مرزی و برون‌مرزی کشورهای غربی تفاوت فاحشی وجود دارد. برای مصرف داخلی برنامه‌هایی با محتوایی شاد و آموزنده و عاری از هر نوع بی‌بند و باری ساخته می‌شود و برای مصرف دیگر کشورها برنامه‌هایی ساخته می‌شود که هدف آن‌ها ایجاد نرمش در قلب ملت‌هایی است که به دلیل شناخت نادرست از آداب و رسوم خود، گرایش به برنامه‌هایی با صحنه‌های جذاب و هیجان‌انگیز دارند.
لذا کشورهای غربی با ساخت برنامه‌های هدفمند به از خود بیگانگی فرهنگی سایر ملت‌ها دامن زده و به جای اینکه از طریق تبادل ارزش‌ها به رشد و بالندگی فرهنگی کشورها کمک کنند؛ ارمغانی جز شعله‌‌ور شدن غرایز جنسی و دامن زدن به بی‌بند و باری نخواهند داشت.
اقدامات دیگری که می‌توان برای نجات فرهنگ بومی کشور که بر‌خاسته از تعالیم دینی است انجام داد؛ تقویت باورهای دینی با احیای فرهنگ ناب اسلامی و معرفی الگوی زن مسلمان، سیرت‌گرایی به‌جای صورت‌گرایی و تلاش در راه پربار کردن آموزش و پرورش در راه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان است.
استفاده از طراحان خبره در طراحی لباس‌های اسلامی با رعایت حجاب کامل و با طرح و رنگ‌های متنوع برای احیای فرهنگ اسلامی به‌جای ورود این طرح‌ها از کشور ترکیه که یک کشور لائیک است و هر روزه از ارزش‌های اسلامی فاصله می‌گیرد.
