دکتر روحانی، رئیسجمهور، روز گذشته در همایش هفته محیط زیست در خلال سخنانش درباره محیط زیست به بحث مذاکرات هستهای و تحریمها نیز گریزی زد و گفت: تحریمها باید از بین بروند تا سرمایهگذار به کشور بیاید و باید سرمایهگذاری انجام شود تا مشکل مالی و بانکی و آب خوردن مردم حل شود. لغو تحریمهای ظالمانه و غیرقانونی مطالبه عموم ملت ایران است؛ اما ارزش و نوع بیان آن در گرو عوامل متعددی است. مردم ایران برای برخورداری از حقوق مسلم هستهای خود که در تعیین جایگاه جهانی آنها در حال و آینده بسیار مؤثر است، هم هزینههای گزاف دادهاند و هم در برابر فشارهایی که از ناحیه دشمنان وارد شد با تمام وجود استقامت کردهاند و پیوسته از تلاش مسئولان برای رفع تحریمها حمایت کردهاند؛ اما همیشه در کنار این حمایتها به این مهم نیز توجه داشتهاند که لغو تحریم به هر قیمتی را نمیپذیرند؛ از اینرو با ارج نهادن بر دغدغه رئیسجمهور درباره لغو تحریمها یادآوری میشود، در زمانیکه مذاکرهکنندگان ایرانی در وضعیت ویژه، مشغول گفتوگو هستند و طرف مقابل نیز برخلاف تعهداتش هر روز مطالبه مضحک و وقیحانه جدیدی طرح میکند، پیوند زدن همه مسائل کشور، از جمله آب آشامیدنی مردم به مذاکرات هم پشتوانه مذاکرهکنندگان ایران را تضعیف میکند و هم زبان و خواستههای دشمن را درازتر میسازد. امید واهی بستن به مذاکرات نامعلوم و حتی بر فرض منجر به توافق، راه حل مشکلات کشور نیست و بسیاری از کارشناسان نیز همین نظر را دارند، این امید واهی فقط سبب از دست رفتن فرصت میشود. نباید با امید واهی به آنچه فرجام نامشخص ??ارد و بیان مطالبی که از نگاه کارشناسی به غیر از توان تغییر فضای روانی برای مدتی اندک، ارزش چندانی ندارد و فقط ارادهها را برای حل مشکلات تضعیف میکند، دشمن را به ادامه فشار ترغیب کرد. فراموش نشود که چند روز پیش اوباما در گفتوگو با شبکه دو رژیم صهیونیستی درباره تحریمها گفت: «تحریمها نمیتواند برای همیشه باقی بماند». وقتی که اوباما نیز متوجه شده تاروپود تحریمها بیش از این تحمل ادامه این وضعیت غیرطبیعی و برخلاف خواست جهانی را ندارد و در حال از هم گسیختن است؛ باید درباره آن دقیقتر و سنجیدهتر سخن گفت، به نحوی که فروریزی ارکان تحریمها را شتاب دهد
آیت نجفی ،گارگردان تئاترهایی چون "لحظات پیش از تراژدی" و "فردوسی، صدام حسین و رژه مورچه ها در شهر خالی" به تازگی مستندی به نام "صدای بی سرزمین" با موضوع خوانندگی زنان در ایران تهیه نموده که شبکه سلطنتی بی بی سی در مجلهی تماشای خود گزارشی از آن را پخش کرده است.
این مستند یقیناً از دوگانگیها و عدم شفافیت چارچوب های موسیقی کشور دستمایهی خود را تهیه کرده است، و با ایجاد فضایی عاطفی و نوستالژیک مخاطب را با خود همراه میکند. بعید نیست که این فیلم با موضوع مطلوبی که برای شبکههای معاند دارد، بزودی توسط یکی از آنها پخش شود. کارگردان کسی است که سالها در ایران به کارگردانی مستند و نمایش مشغول بوده و پس از مهاجرت به آلمان این اثر را تولید نموده است.