خرید لباس یکی از نیازهای ما و برای برخی همراه با لذت در زندگی برخی افراد بوده است. دراین‌بین خانم‌‌ها مشتری همیشگی فروشگاه‌های عرضه پوشاک بوده‌اند. اگر به چند سال پیش بازگردیم و نگاهی به شکل نمایش و فروش پوشاک بیاندازیم، متوجه می‌شویم که فروشگاه‌های عرضه پوشاک بانوان محدودیت‌هایی را برای نمایش و تبلیغات داشتند. این امر تنها به گذشته مربوط نیست. بلکه همین امروز هم اگر در شهر برای خرید پوشاک همسرتان قدم بزنید و پا به فروشگاه‌ها و مجتمع‌های تجاری بگذارید فقط طیف محدودی از این پوشاک را در پشت ویترین‌ها مشاهده می‌کنید.

قدیم‌الایام خانم‌ها برای خرید لباس‌های شخصی‌شان به زیرزمین‌ها و خانه‌هایی می‌رفتند که این‌گونه البسه را عرضه می‌کردند. به‌تدریج این‌گونه پوشاک پا به فروشگاه‌ها گذاشتند و حتی امروز شاهد مغازه‌هایی هستیم که ورودی آن‌ها پرده‌ای بلند آویخته شده و نوشته‌شده است "ورود آقایان ممنوع".

عرضه تمامی پوشاک بانوان همیشه با محدودیت‌هایی مواجه بوده و است. این محدودیت‌ها نشان‌دهنده حریم خصوصی بانوان حتی در لباس‌های آن‌ها است؛ به قول یکی از فروشندگان پوشاک زنانه، رعایت این محدودیت‌ها آسان است. وی می‌گوید: امروز عرضه پوشاک بانوان نباید به‌گونه‌ای باشد که فروشگاه محل گشت‌زنی آقایان شود. فروشگاه نباید به محلی تبدیل شود که آقایان جذب دیدن لباس‌ها در تن مانکن‌ها شوند. گفته‌های این فروشنده بیان روشنی از چگونگی نحوه عرضه پوشاک بانوان در سطح جامعه است.

فروشگاه‌های آنلاین و بدون محدودیت

افزایش روزافزون مشغله در بین تمامی مردم جهان و توسعه تجارت الکترونیک از اصلی‌ترین علت‌های تشکیل سایت‌های فروش اینترنتی کالا بوده است. امروزه شاهد سایت‌های بزرگ و بین‌المللی هستیم که کالاهای بزرگ و لوکسی را خرید فروش می‌کنند. با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت شما به هر چه نیاز داشته باشید به‌راحتی دست پیدا می‌کنید. از خوراک و پوشاک گرفته تا وسایل خانه و حتی خودرو و خانه را می‌توانید به‌راحتی در اینترنت خریدوفروش کنید.

اما همان‌طور که فروشگاه‌های سطح شهر باید قوانین و مقرراتی را رعایت نمایند، کسب‌وکارهای الکترونیکی نیز شامل قوانین و مقرراتی می‌شوند. به دلیل کلاه‌برداری‌های اینترنتی و مشکلات عدیده در این نوع تجارت وزارت صنعت، معدن و تجارت مرکزی را تحت عنوان توسعه تجارت الکترونیکی راه‌اندازی نمود تا چشم ناظری بر فعالیت این فروشگاه‌ها باشد. فروشگاه‌هایی که در صورت رعایت قوانین و مقررات نماد توسعه تجارت الکترونیکی را که "ای‌نماد" نام دارد را دریافت می‌کنند.

ای‌نماد(enamad) چیست؟

ترویج ناهنجاری اخلاقی در قالب فروشگاه‌های اینترنتی

فروشگاه‌های اینترنتی عرضه پوشاک بانوان تبدیل به فشن‌شو‌هایی شده است که نه‌تنها چرخ زدن در آن‌ها کسل‌کننده نیست بلکه باعث سرگرمی خانم‌ها نیز می‌شود. سرگرمی‌ای که تنها خانم‌ها به آن مبتلا نیستند بلکه آقایان نیز برای تنوع هر از چند گاهی سری به این فروشگاه‌ها می‌زنند.

خانم‌ها امروز بخش عظیمی از پوشاک خود را ابتدا در اینترنت جست‌وجو می‌کنند سپس پا به بازار می‌گذارند. یا نمونه آن را پیدا می‌کنند و یا به خیاط سفارش دوخت آن را می‌دهند. ترس از باکیفیت نبودن لباس تبلیغ‌شده در سایت مدنظر و یا مناسب نبودن سایز آن از عواملی است که برای خرید ازاین‌گونه فروشگاه‌ها فرد را محتاط می‌کند.

در این میان باید از مسئولان وزارت صنعت، معدن، تجارت پرسید که این پروانه‌ها را فقط در ازای شناسایی کسب و کار در اختیار فرد قرار می دهند یا اینکه تعهدات در مورد قوانین جاری کشور نیز حائز اهمیت است؟ البته در ذیل مجوزهایی که صادر شده این مساله درج شده است اما گویی مسئولان این وزارتخانه فراموش کرده اند که قانون حجاب و عفاف مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی وظایفی را برعهده این دستگاه دولتی گذاشته که یادآوری آن از حوصله این بحث خارج است.

از سوی دیگر نقش پلیس فتا در این زمینه نیز نباید غافل شد که مسئولان آن اعلام کرده اند در صورت گزارش تخلف برخورد می کنند. در همین رابطه سرهنگ خلیلی معاون اجتماعی پلیس‌فتا در رابطه با نظارت بر فروشگاه‌های اینترنتی که دارای "ای‌نماد" هستند گفت: بحث نظارت بر فعالیت‌های این فروشگاه‌ها به عهده پلیس فتا نیست، ما فقط بحث وقوع جرم را رسیدگی می‌کنیم. وی همچنین یادآور شد که اگر مورد تخلفی را در فضای سایبری مشاهده نماییم برخورد می‌کنیم. همچنین مخاطبان فضای مجازی می‌توانند با اعلام گزارش تخلف ما را در رسیدگی به این‌گونه مسائل همراهی نمایند.

حال باید از مسئولان وزارت صنعت معدن، تجارت پرسید که تا کنون چند مورد تخلف را به پلیس فتا گزارش داده‌اند؟

اخیرا بازیگران سینما و تلویزیون با به اشتراک گذاشتن متنی از مردم خواستند به کمپین «وارد حریم خصوصی دیگران نمی شوم» بپیوندند.

در متن این کمپین اینستاگرامی آمده:« من با ارسال و اشتراک این عکس پیمان می‌بندم، تحت هیچ عنوان، نه به شوخی و نه به جدی، وارد حریم خصوصی دیگران نمی‌شوم و به انتشار «تهوع‌آور» عکس‌های زندگی خصوصی دیگران نمی‌پردازم چون به خوبی آگاه شده‌ام انتشار یک عکس ممکن است زندگی یک نفر را نابود کند و یک خانواده را متلاشی کند.»

این خواسته بازیگران از مردم است و خواسته خوبی هم هست. اما جای چند سوال باقیست که به آن می پردازیم :

1- چرا خود این افراد حریم خصوصی خود را با انتشار عکس های آنچنانی از خودشان در صفحات اینستاگرام رعایت نمی کنند؟

2- آیا به اشتراک گذاشتن عکس های آرایش کرده و ... از طرف خود برخی از این چهره ها اجازه سوء استفاده به افراد سود جو نمی دهد؟

3- آیا نباید مردم انتظار داشته باشند بازیگران مرد و زن در فضای مجازی، شبکه های اجتماعی، در نوع عکس گرفتن ها و گپ و گفتگو با همدیگر،  حرمت حریم فرهنگ دینی مردم را رعایت کنند؟

  4- چرا برخی از بازیگران به عنوان چهره های شناخته شده و الگو در جامعه، قانون عفاف و حجاب را با بدحجابی خودشان رعایت نمی کنند؟

5- چرا تنها تصاویر بازیگرانی لو می رود که آنچنان به رعایت حجاب پایبند نیستند؟ و ...

در روزهایی که کسی حواسش به واردات بی رویه محصولات خارجی نیست و نگاه همه به جنجال‌های ایران و آمریکا بر سر برجام است، به جای اینکه پولهای غارت شده کشور و تهمت‌ها و ناسزاها علیه مردم ایران روی برگرداند، فرهنگ غربی در لباس اسلام و با چراغ خاموش از مرزها در حال عبور است.

 (D & G) برند ایتالیایی مد و پوشاک، اخیراً اقدام به رونمایی از مجموعه عبا و حجاب زنان مسلمان با عنوان «کلکسیون عبا: جاذبه خاورمیانه» کرده است.

مهرخانه در گزارشی آورده است که زنان مسلمان در سال 2013، جمعاً 266 میلیارد دلار در بازار مد خرید کرده‌اند و پیش‌بینی افزایش این رقم به 484 میلیارد دلار در سال 2019 اقدام (D & G) را چندان تعجب‌آور نمی‌نمایاند؛ اگرچه محصولات عرضه‌شده در این مجموعه تنها برای دستگرمی است و به‌نظر می‌رسد که با توجه به نوع و قیمت طرح‌ها، کشورهای عربی را نشانه گرفته است، در ادامه به برخی مخاطرات و فرصت‌های توجه به واقعیت مُد در عصر کنونی و آسیب‌شناسی این حوزه در ایران پرداخته می‌شود.

رابطه حجاب و صنعت آن با مد جهانی
(D & G) اولین برند جهانی نیست که اقدام به عرضه محصولات حجاب برای زنان مسلمان کرده است. قبلاً نیز «مانگو»، «اچ‌ اند ام»، تامی هیلفیگر، اُسکار دٍلارنتا، و DKNY در محصولات و یا تبلیغات خود، نیم‌نگاهی به زنان مسلمان و پوشش اسلامی داشته‌اند. همچنین، این اولین تلاش (D & G) برای توسعه و ایجاد تنوع در محصولات و جذب بازار بزرگ نیست. در گذشته نیز این برند اقدام به طراحی و تولید برای بازار انحصاری چین، ژاپن، برزیل و مکزیک کرده بود. تولیدات این برند در سال 2015 در منطقه خاورمیانه افزایش 28 درصدی نسبت به سال قبل از آن (به مبلغ 8.7 میلیارد دلار)‌ داشته است. بنابراین، این اهتمام (D & G) برای تولید انحصاری تحت عنوان حجاب، به‌دور از هر مسئله ایدئولوژیک در نیت اولیه، اقدامی اقتصادی است.

محصولات عرضه‌شده اکثراً از جنس ژرژت بوده و با تزییناتی از تور و آکسسوری گالری همچون عینک آفتابی با گل‌ها و حاشیه‌های اغراق‌آمیز همراه است و به‌نحوی بازنمایی‌کننده پوشش و زیبایی منطقه سیسیل، نقطه ملاقات فرهنگ اسلام و غرب است. با وجود چنین معیارهایی، این مجموعه کمتر جنبه زندگی روزمره داشته و می‌توان آن را محصولی لوکس برای قشر توانمند اقتصادی دانست.

از طرف دیگر، خاصیت مذکور مانع از آن می‌شود که بتوان آن را مقوم ایده حجاب به معنی مدنظر اسلامی دانست و بلکه انحراف رادیکالی از اصل دیگر اسلامی در سادگی و کارآیی به‌نظر می‌رسد. این واقعیت سبب می‌شود محصولات مذکور را بیشتر مناسب زنان کشورهای عربی بدانیم که در آن، علاوه ‌بر مصرف‌گرایی در جامعه زنان، حضور کمرنگ زنان در عرصه‌ اجتماعی سؤالات کمتری نسبت به کارآیی و تنوع محصولات ایجاد می‌نماید.

شاید محصولات جدید (D & G) و دیگر برندهایی که اقدام به درک بازار زنان در جوامع اسلامی کرده‌اند، از جنبه‌هایی قابل توجه و امیدوارکننده باشد. توسعه این دست محصولات، نشان‌دهنده آن است که موضوع حجاب در یکی از مهم‌ترین حوزه‌های بازتولیدکننده سرمایه‌داری و سکولاریسم، یعنی عرصه مُد، به‌رسمیت شناخته شده و این خود نفوذی است به قلب جهان‌بینی سکولار.

همچنین، تولیداتی از این دست تأمین‌کننده نیاز زنان و خانواده‌های مسلمان ساکن کشورهای غربی و غیراسلامی برای حفظ حجاب در کنار به‌روزبودن است.

اما تقابل دنیای مُد و جهان اسلام که در این اقدام (D & G) در نهایت وضوح به چشم می‌آید، تلنگر جدی‌ای است به جامعه زنان ایرانی، صنف پوشاک، و تولیت فرهنگی کشور که بیش از هر چیز بی‌کفایتی از جنس مسئولیت‌گریزی در قبال ارزش‌ها و واقعیت‌های اجتماعی را هویدا می‌سازد. علت این اتهام، تأثیر خواسته یا ناخواسته‌ای است که ورود صنعت جهانی مُد بر اصل حجاب از طریق تغییر تدریجی در ذائقه و فاصله‌گیری احتمالی از واقعیت حجاب به‌دنبال خواهد داشت.

اشتباه است اگر قرار باشد این ملامت را تنها بر گردن یکی از گروه‌های مذکور قرار دهیم. موضوع پوشش و حجاب در جامعه اسلامی، اگر هم‌سنگ و معادل موضوع مُد و فشن در دنیای سکولار نباشد، کمتر از آن نیست. قطعاً فروکاستن این عرصه بر دوش ارگان‌های دولتی، بی‌توجهی به نقش مادران و خانواده‌ها در نظارت و اعمال سلیقه بر پوشش فرزندان دختر است و بالعکس، تحمیل بار حفظ حجابٍ زیبا بر عهده مادران، غفلت از اهمیت زیرساخت‌های اقتصادی، سرمایه‌گذاری، و تولید انبوه به‌منظور رونق اقتصادی خواهد بود. در این میان، نقش نهاد آموزش و رسانه در ایجاد ذائقه‌های غلط و غیراصیل و قصور در تربیت نیروی کار ماهر و طراح متخصص و خلاق، نباید از نظر دور بماند. در ادامه، به این موضوع خواهیم پرداخت.

حجاب در ایران، حجاب در کشورهای اسلامی و حجاب وارداتی!
پوشش زنان مسلمان در یکی دو دهه اخیر علاوه‌بر کثرت‌گرفتن مهاجرت و مسئله تداوم پایبندی به علقه‌های مذهبی و فرهنگی، به‌عنوان اقلیت در سایر کشورها، به‌دلیل مسأله تأخر فرهنگی در اثر واردات کالاهای غربی از جمله مد و پوشاک در کشورهای اسلامی نیز بوده است که موجب گسترش تلاشی بسیار کند و ناکارآمد برای کنترل این وضعیت شده است.

در عرصه داخلی در ایران، تلاش‌های از این دست منجر به آگاهی تأخیری مسئولین و برنامه‌ریزان نسبت به ضرورت توجه به فرهنگ پوشش و تربیت نیروی کار و تخصص طراحی دوخت و طراحی مد بوده است. این آگاهی به‌دلیل تأخیر مذکور منجر به شتابی غیرمسئولانه در انتخاب راه‌کارها شد که نتیجه آن ورود انواع الگوهای چادر و روپوش در 10 سال اخیر بدون صرف دقت و تخصص در طراحی آن‌ها بود.

عدم هماهنگی میان طرح و کارآیی حجاب، بی‌توجهی به هماهنگی میان جنس و کاربرد هر مدل، تنزل روزافزون زیبایی و راحتی مدل‌های چادر مختلف که روانه بازار گشت، نرخ‌های غیرمصوب و ناهم‌سان برای دوخت و عرضه محصولات، بی‌سلیقگی در گنجاندن اصل زیبایی که عامل فاصله شدید محصول نهایی از استانداردهای روز جهانی است، همه و همه موجب مشاهده دو وضعیت متناقض شد که نتیجه آن در هرصورت، افزایش یا حفظ پایبندی به حجاب در جامعه ایرانی نبود.

این دو وضعیت از این قرارند: ازسویی، تکامل بازار پوشاک زنان به سمت تنوع و زیبایی با اتکاء به کالاهای خارجی (اکثراً ترک) و یا تولیدات داخلی الگوبرداری‌شده از آن‌ها (قد کوتاه لباس، جنس لَخت یا بدن‌نما، آستین سه‌ربع، و رنگ‌آمیزی نیازمند سٍت‌شدن با مثلاً لاک و کیف و کفش) با سیر معکوس طیف تولیدات حجابی در ناکارآمد و نازیبا شدن همراه بود؛ به‌گونه‌ای‌که انتخاب یک بانوی محجب در مقابل فروشگاه‌های عرضه‌کننده این دو طیف محصولات، قطعاً انتخاب تراژیکی را در این سال‌ها رقم زده است.

دوم این‌که، تلاش برای حفظ بازار پوشاک محجب برای زنان در داخل، به‌دلیل کمبود تخصص و یا نظارت دلسوزانه، منجر به توسعه مدل‌های متنوعی از حجاب و چادر شد که این توسعه در نهایت نه به حفظ مفهوم «حجاب»، که مفهوم «خودی» با ظاهری از یک رفتار لجوجانه و متعصبانه شد؛ شاهد این مدعا، مشاهده روزانه انواع دختران و بانوان «چادری» است که محجب نبوده و در حقیقت در میان طیف تولیدات چادر در بازار، موفق به انتخاب آن‌چه شده‌اند که هیچ‌گونه جنبه پوشندگی نداشته و تنها مشابهت سطحی با چادرهای سنتی و یا چند چاپ سیلک با خط نستعلیق و بته‌جقه را حفظ کرده است.

در این شرایط و با در نظر گرفتن موقعیت بحرانی اقتصاد در ایران (و بسط آن به کل جامعه اسلامی در منطقه) که ضرورت توجه به استراتژی جایگزینی واردات را در جهت سیاست اقتصاد مقاومتی را دوچندان می‌کند، شرایط توصیف‌شده در بالا در مقایسه با ورود برندهای معتبر جهانی که ((D & G) تنها یکی از آن‌هاست) به عرصه طراحی و تولید حجابٍ مُد، تنها نشان‌دهنده غفلت مسئولین این حوزه در کلیه سطوح کلان، متوسط و خُرد است.

در شرایطی که ورود کالا در چشم‌برهم‌زدنی منجر به تغییر ذائقه و زیر سؤال رفتن بنیاد فرهنگ یک جامعه است، هرگونه سستی در این زمینه به‌معنای تاراج رفتن میراث فرهنگی بوده و از طرفی، بدبینی غیرواقع‌بینانه برای تعامل با دنیا و فرهنگ‌های دیگر نیز می‌تواند منجر به اتخاذ رویکردهای بدون بازده همانند آنچه این سال‌ها در موضوع مُد و حجاب شاهد بوده‌ایم.

شاید تلاش واقع‌بینانه با رویکرد تلفیقی که در آن هر دو اصل پوشیدگی و زیبندگی به‌رسمیت شناخته شده باشد، با حفظ طیف حداکثری مصرف‌کننده داخلی (زنان و دختران) بتواند بند اصلی جامعه را در مقابل تهاجم فرهنگی، مصرف‌گرایی، کالازدگی، ازخودبیگانگی فرهنگی، دین‌ستیزی، و افراط و تفریط حفظ کند.

مراحل خاکسپاری طولانی نیست و بعد از تشییع جنازه در گورستان و خواندن نماز میت مراسم دفن انجام می شود و تابلوی فلزی سیاه رنگی که روی آن با خط سفید نام میت، شماره قطعه و ردیف نوشته شده فعلا نقش سنگ‌قبر را ایفا می کند.

پس از مدتی (معمولا برای مراسم چهلم) خانواده میت می تواند برای قبر عزیز خود سنگ قبر سفارش داده و نصب کند. این سنگ نشانی است برای معرفی میت که روی آن نام و نام خانوادگی، تاریخ زادروز، تاریخ درگذشت، سروده و یا گفتاری پرمعنا درباره فرد درگذشته و نماد و نشانه هایی اعم از آیین، ملیت، شغل، علاقه مندی، اماکن متبرکه و گاهی تصاویر که به نام و یاد میت است روی آن حک می شود.

آمارها می گوید در تهران روزانه 570 نفر متولد و 150 نفر می میرند، مرگ هایی که شاید چندین برابر بیشتر از تولدها برای خانواده بازماندگان و حتی جامعه هزینه دارد. هرچند که هنوز قدرت نفوذ فرهنگ، رسانه و توصیه ها نتوانسته تغییری در سبک عزاداری های پر خرج اموات ایرانی ایجاد کند اما در سالهای اخیر چشم و هم‌چشمی ها و تغییر سبک زندگی موجب شده تا ظاهر گورستانهای بزرگ شهر هم به محل فشن و آلبوم عکس اموات تبدیل شود!

کافی است در موتورهای جستجوگر اینترنتی جمله سنگ قبر را بنویسید. سایتهای متنوع همراه با تصاویر و مدل های مختلف سنگ قبر برای شما معرفی می شود. اما بازار فروش سنگ قبر در حاشیه بهشت زهرای تهران هم قدیمی ترین محل برای خرید سنگ قبر است.

نکته قابل تامل این است که با کمی قدم زدن در فضای قطعات بهشت زهرای تهران شاهد سنگ های قبر عجیب و غریب و حتی هنری خواهید بود که برخی از این سنگ ها به نحوی حکاکی و طراحی شده که شهروندان گاها با آن عکس سلفی می گیرند!

برای بررسی وضعیت بازار سنگ قبر وارد چندین فروشگاه عرضه سنگ قبور در حاشیه بهشت زهر(س) شدم. کسادی بازار موجب شد تا فروشندگان با آغوش باز استقبال کرده و تمام تلاش خود را برای جلب رضایت من و فروش یک سنگ قبر به کار ببرند. از ارائه آلبوم سنگ ها تا نوع خط و حتی تصاویر حکاکی شده ...!

ویترین اصلی سنگ فروش ها تصاویر زنان و دختران فوت شده ای بود که تصویر آنها به شکل زیبایی و با جزئیات چهره روی سنگ قبر حکاکی شده بود.

سنگ قبر از 550 هزار تومان تا 6 میلیون!

قیمت سنگ ها متفاوت بود. اما می توانید با مبلغ حدود 550 تا 850 هزار تومان یک سنگ قبر خریداری کنید. با این حال هرچقدر پول بدهید آش هم می خورید. کیفیت و قیمت سنگ های قبر هم در نوع خودش بازار متغیری داشت. یکی از فروشندگان می گفت: هفت روزه کار را تحویل می دهم. شما یک میلیون لطف کنید به علاوه شعر و اسم و مشخصات میت در ضمن عکس باکیفیت هم بدهید و سر موعد سنگ شما آماده است. به فروشنده گفتم «می خواهم بهترین سنگ را برای قبر عزیزم خریداری کنم» که دست من را گرفت و در انتهای مغازه چند سنگ را نشان داد و گفت «سنگ افغانستان دارم 4 میلیون تومان؛ سنگ مالزی 2 میلیون و سنگ کرمان هم اگر بخواهید 5 میلیون آب می خورد. البته ضخامت سنگ ها چند برابر سنگهای معمولی است. مثلا ما می توانیم سنگ قبر با ضخامت 40 سانتیمتر هم تراش دهیم که قیمتش بین 3 تا 8 میلیون تومان است.

سنگ قبر «نانو» رسید

یک سنگ کاملا سفید و براق و زیبا نظرم را جلب کرد که انگار کیفیت بالایی داشت. فروشنده گفت: این سنگ نانو است! یعنی اصلا سنگ نیست و از مواد شیمیایی تشکیل شده و می توانم آن را به قیمت یک میلیون و 400 هزار تومان بفروشم.

تصاویر اموات بدون حجاب روی سنگ قبر!

داخل فروشگاه یکی از عرضه کنندگان سنگ قبر غیر از تصاویر زنان و مردانی که حکاکی شده بود چند چهره زن بی حجاب بود که در مورد نحوه طراحی و نصب آن سوال کردم که فروشنده گفت: اگر رنگی بخواهید فقط حکاکی و نقاشی خود عکس 1.6 میلیون تومان می شود. و در پاسخ به سئوال من که پرسیدم «بهشت زهرا (س) برای نصب این سنگ قبرها ایرادی نمی گیرد؟» گفت: معمولا این نوع سنگ و عکس ها را در مقبره های خانوادگی استفاده می کنند. البته در خود قطعات هم نصب می کنیم که باید به دور از چشم بهشت زهرا باشد چون وقتی نصب کردیم دیگر کاری ندارند!

بازار داغ دلالی در بهشت زهرای تهران

اما در میان این اظهارات یکی از فروشندگان که البته آشنا هم بود از حاشیه ها و مافیای سنگ قبر در بهشت زهرای تهران سخن گفت. او می گفت: ما حدود 30 سال است از قدیمی های این بازار هستیم اما گاهی حتی هزینه حقوق کارگران خود را نمی توانیم تامین کنیم چون فروش سنگ قبر در ماه برای ما بیشتر از 8 مورد نمی شود. این در حالی است که دلال ها بهشت زهرای تهران را محاصره کرده اند. بر اساس گفته های این فروشنده به داخل بهشت زهرا(س) رفتیم و چند میت در حال خاکسپاری بودند. تعدادی با در دست داشتن کارت ویزیت از خانواده داغدار می خواستند برای ساخت سنگ قبر با آنها تماس بگیرند. 

من هم به عنوان یکی از اعضای خانواده داغدار با یکی از آنها صحبت کردم و و قتی آدرس مغازه را از او خواستم، گفت: ما کارخانه داریم. شما سفارش بدهید و بعد از دادن بیعانه 5 روز دیگر سنگ قبر را تحویل بگیرید. به دلال دیگری گفتم: شما که مجوز ندارید و روی کارت ویزیت خودتان فقط شماره تلفن همراه زدید آیا این کار شما تخلف نیست؟ سوالات من موجب شد تا دلال ها مشکوک شده و دور من حلقه زدند و بعد از اینکه متوجه شدند مامور نیستم، گفتند: بهتر است سرت به کار خودت باشد.

موضوع را با برخی فروشندگان سنگ در حاشیه بهشت زهرا (س) مطرح کردم و گفتند: شانس آوردید بلایی سرتان نیامد چون همین دلال ها از این راه ماهانه 3 تا 4 میلیون درآمد دارند بدون آنکه مالیات، کرایه مغازه، هزینه آب و برق و گاز و غیره پرداخت کنند. نکته دیگر اینکه بهشت زهرای تهران هم ظاهرا از این موضوع مطلع است اما اقدامی انجام نمی دهد.

ماجرای نصب سنگ های قبر با تصاویر نامتعارف

در مورد نصب سنگ قبور با تصویر غیرمتعارف و یا گلدان ها و ستون های بلند در بالای سنگ قبر سوال کردیم که یکی از فروشندگان گفت: ما سنگ قبر را طراحی و حکاکی می کنیم و بعد به خود بهشت زهرا (س) تحویل می دهیم و آنها مسئول نصب سنگ هستند. اما اجازه نصب گلدان یا ستون بالای قبر یا نصب سنگ قبر با عکس افراد بدون حجاب را نمی دهند. این در حالی است که وقتی در بهشت زهرا(س) قدم می زنید مواردی خلاف گفته این فروشنده را می بینید.

وی مدعی می شود که علت این مسئله آن است که باید به نصاب و سرباز دژبان باج داد. من مدرک یا فیلمی ندارم تا اظهاراتم را اثبات کنم اما این آسیب وجود دارد. نصاب حتی با سرباز تماس می گیرد و آنها به سرعت بالای سر ما حاضر می شوند و بین 50 هزار تا 200 هزار تومان باج می گیرند تا اجازه نصب را به ما بدهند. وقتی هم نصب شد دیگر کاری به کارمان ندارند.

سنگ قبر یک میلیونی را 60 میلیون هم فروخته اند

فروشنده عرضه سنگ های قبور در بهشت زهرای تهران گفت: به قول معروف برخی دلال ها و حتی هم صنفی های ما بیشتر به قیافه مشتری نگاه می کنند و بعد نرخ سنگ اعلام می شود. حتی مورد داشتیم سنگ قبر یک میلیون تومانی را 60 میلیون تومان فروخته اند! البته برخی مشتری ها خارجی هستند و از طریق سایت یا بستگان از خارج از کشور سنگ مزار را سفارش داده و پول واریز می کنند.

سنگ قبر نانو خریداری نکنید!

این فروشنده صادق گفت: بهتر است مردم سنگ قبر نانو خریداری نکنند چون کلا از مواد ساخته شده و حتی در تابستان مواردی داشتیم که این نوع سنگ ها آب شده بودند چون نمی شود کیفیت آنها را تضمین کرد. البته شاید هم نوع خوبش هم باشد اما آنچه من می بینم خوب نبوده است. واقعا همین سنگ های ایرانی یا چینی با قیمت ارزان همان کار را می کند.

پاسخ بهشت زهرای تهران در مورد تخلفات و اظهارات سنگ فروش ها

ارتباط با آقای توکلی مدیرعامل بهشت زهرا (س) میسر نشد و موضوع را با روابط عمومی بهشت زهرای تهران مطرح کردیم که در پاسخ گفتند: این که گفته شده دژبان ها باج می گیرند ارتباطی با بهشت زهرا (س) ندارد هرچند نیروی متخلف در هر دستگاه و نهادی وجود دارد و این کار درست نیست اما اینکه می گویند بهشت زهرا(س) کاری به سنگ قبور و تصاویر حکاکی شده ندارد اشتباه است چون گشت های ما تمام قطعات را بازرسی می کنند و اگر تصویری نامتعارف باشد اول با خانواده تماس گرفته و مهلت می دهند و بعد برای اصلاح اقدام می کنیم. در مورد دلال ها هم قطعا ما نمی پسندیم و درست نیست اما خود بهشت زهرا(س) هم عرضه سنگ دارد و قیمتش از بیرون بهتر است.

بهشت زهرا تمامی تذکرات را در روز نخست خاکسپاری همراه با برگه و تراکت به خانواده داغدار اعلام می کند که از جمله آن معرفی استانداردهای سنگ مزار است. در مورد مقبره های خانوادگی هم همین طور است و اجازه ندارند هر تصویری را روی سنگ قبر حک کنند. حتی ما سنگ قبرهایی را دیدیم که اسمش «سنگ کف دریا» است و بابت این سنگ ها هم پول زیادی از مردم می گیرند که رئیس سازمان بهشت زهرا (س) برای جلوگیری از سوء استفاده از ناآگاهی و ضرر و زیان افراد، دستور داد، این نوع سنگ ها هم کار نشود.