گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ مصطفی احمدی روشن که شهید شد، رهبر معظم انقلاب در بخشی از پیام تسلیت شهادت این نخبه و دانشمند هسته ای فرمودند: «رشد شتابنده‌ی علمی و فتح قله‌های دانش که با همت و عزم جوانان مؤمن و غیور و توانائی چون مصطفای شهید رونق یافته، امروز قائم به هیچ فردی نیست، این یک جنبش تاریخی و برخاسته از یک عزم خلل‌ناپذیر ملی است. ما به کوری چشم سران اردوگاه استکبار و نظام سلطه، این راه را با قوت و اراده‌ی راسخ دنبال خواهیم کرد و پیشرفت رشک‌آور ملت بزرگ خود را به رخ دشمنان عنود و حسود خواهیم کشید.»

تاکید بر پیشرفت کشور و نگاه به داخل همواره از سوی دلسوزان اسلام و انقلاب مطرح شده است. رویکردی که این روزها برخی با استدلال های ضعیف به آن حمله می کنند.

سخنان احمد شیرزاد و صادق زیباکلام در دانشگاه تهران که گفته بودند «هزینه انرژی هسته ای از مزایای آن بیشتر است» نیز از این جنس بود. سخنانی که استدلال شاه قاجار در به یغما دادن نفت کشور در سالهای دور را به ذهن متبادر می کند.

اگر چه اظهارات دیروز حسن روحانی، رییس جمهور که با تناقضی چندباره و در بی اعتنایی به مسئله اقتصاد مقاومتی و پیشرفت درونزا مطرح شد واکنش های بسیاری را در پی داشت، اما به نظر می رسد همه مشکلات و سررشته همه این اظهار نظرهای سیاسی عدم توجه به پیشرفت از منظر انقلاب اسلامی و تاکید بر نگاه توسعه گرایانه غربی است.

« آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست بلکه به قلب و اراده ما وصل است؛ اگر از آن طرف ما شفافیت بیشتری نشان دهیم و فلان غنی سازی که به آن نیاز نداریم متوقف کنیم یعنی آرمان ما رفت؟»

این جملات روز گذشته در حالی از زبان روحانی بیان شد که بیش از نتیجه یکسال شفاف سازی، محدودیت غنی سازی و چرخاندن پاشنه در تاسیسات هسته ای به خواست آمریکا و متحدانش، نه تنها از شدت تحریم ها نکاست بلکه با تصویب تحریمهای جدید که به تایید وزارت خارجه جمهوری اسلامی نیز رسید، خلاف آنچه روحانی ادعا کرده بود را نشان داد.

درک رییس جمهور محترم از مفهوم پیشرفت و توسعه و نگاهی تاسف بار به مسئله انرژی هسته ای در حالی است که این فرآیند علمی، علاوه بر تاییدات رهبر معظم انقلاب فواید فراوانی طی سالهای گذشته برای کشور داشته است و بسیاری از دستاوردهای نوین جمهوری اسلامی در عرصه هسته ای دیگران را نیز خیره کرده است.

اگرچه همانطور که در پیام رهبر معظم انقلاب به مناسبت شهادت شهید احمدی روشن آمده است، حرکت پیشرفت علمی کشور و انرژی هسته ای برخاسته از عزم خلل ناپذیر ملی است و قائم به هیچ فردی نیست، اما از رییس جمهور کشور انتظار می رود تا با تفکیک مدلهای نظری پیشرفت و تجویز و پیشنهاد نسخه بومی و درونزای آن اظهار نظر کند.

جنس اظهارات روحانی در جلسه دیروز از جنس همان اظهاراتی بود که ظریف در رابطه با توان موشکی ایران بدون علم و اطلاع ایراد کرده بود.

نگاه عزتمندانه کشور و مردم به مسئله توسعه در دوازده سال گذشته گره های بسیاری از کشور گشوده است. با این حال گویا برخی از مسئولین از درک این قدرت روزافزون که برخاسته از عزمی ملی است، عاجزند.

واقعیت دیگری که جای بحث دارد این است که آیا آرمانخواه تر از شهدای هسته ای می شناسیم؟ شهید شهریاری که با تمام «قلب» و «اراده» اش برای تولید سوخت بیست درصدی تلاش کرد تا مردم در مقابل بیگانه دست دراز نکنند آرمانخواه تر است یا مشاور آقای رییس جمهور که برای ویزای دانمارک دست و پا می زند و یا مشاور دیگری که با توهین به مردم ایران توان کشور را در تولید قرمه سبزی و آبگوشت بزباش خلاصه می کند؟

در این میان به نظر می رسد روحانی با این اظهارات سعی دارد ناکامی دولتش در رسیدن به وعده های خود در پیام های تبلیغاتی را توجیه کند. 18 ماه از آغاز به کار این دولت می گذرد اما کمترین شعارهای روحانی نیز تحقق نیافته است.

در روزهای ادعای «آشتی با دنیا» بیش از یکسال است که ایران در سازمان ملل نماینده ندارد، تحریم ها روی تحریم ها سوار می شوند و عربستان با کم و زیاد کردن قیمت نفت، دولت روحانی را که اقتصادخود را نفتی بسته است، با تهدید جدی مواجه می کند. هتک حرمت به مردم ایران نیز از روز آغاز بکار روحانی افزایش یافته است. با این روند هنوز روحانی چشم به آنطرف آب دوخته است