این خواننده زن که 71 سال سن دارد، کار خوانندگی را قبل از انقلاب و در جشن‌های مدرسه آغاز کرد و نخستین اجرای تلویزیونی وی زیر نظر اساتید مختلف موسیقی، در سال 1347 برگزار شد.این در حالی است که وی فعالیت رسمی خوانندگی را قبل از انقلاب ودر سال 1348 آغاز کرد و تا زمان انقلاب در عرصه موسیقی خوانندگی فعالیت مستمر داشت.
بیوگرافی این خواننده زن، نشان می دهد که وی قبل از انقلاب روزهای شلوغی را در عرصه موسیقی آن زمان گذرانده است.قطع فعالیت رسمی وی بعد از انقلاب، با روی کار آمدن دولت اصلاحات متوقف شد و وی موفق شد در سال 78 کنسرتی مخصوص زنان اجرا کند اما نکته قابل تامل در مجوز جدیدی که وی از وزارت ارشاد فعلی دریافت کرده است این است که در این مجوز مشخص نشده است که این کنسرت مخصوص بانوان است و یا اینکه حضور زن و مرد در آن آزاد است.
اخیرا در حالی که بحث لغو کنسرت هایی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به آن مجوز می دهد اما به دلیل رعایت نشدن حداقل شئونات اسلامی، توسط نیروی انتظامی لغو می شود، حسابی داغ شده است، این اقدام تامل برانگیز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشان از عزم جدی این وزارت خانه به منظور عادی سازی خوانندگی زن و تک خوانی زنان در کشور دارد.
هنوز چند ماه از آغاز به کار وزارت فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم با ریاست علی جنتی نگذشته بود که بحث هایی نظیر آزاد شدن تک خوانی زن در کنسرت ها، آزاد سازی فیس بوک، صدور مجوز های بحث برانگیز از جمله، دفن سگ های زرد در تهران! و همچنین مجوز ورود افراد ضد انقلاب و مسئله دار به کشور، ثابت کرد که این وزارت خانه یکی از پرحاشیه ترین وزارت خانه های دولت یازدهم خواهد بود.
با گذشت زمان این امر محقق شد و تلاش خاموش و بعضا روشن این وزارت خانه به منظور صدور مجوز برای فیلم های سینمایی مسئله دار و کنسرت های مسئله دارتر، عیان شد.
به نظر می رسد در پشت پرده این اقدامات پازلی وجود دارد که قصد دارد، ابتدا با طرح بحث و بعد با محک زدن آن بحث در جامعه و در نهایت تکمبل پازل و عادی سازی آن در جامعه به اهداف اصلی خود برسد.
این روزها بحث وزارت ارشاد، از کنسرت و محتوای آن گذشته است و دغدغه جدید، کنسرت زنان و اجرای صحنه ای آن است.این در حالی است که در چند ماه اخیر تعداد این اجراها افزایش یافته است.
اکنون باید از وزیر ارشاد پرسید، که با توجه به مخالفت عمومی جامعه و مراجع عظام با چنین قبح شکنی هایی، چه اصراری به برگزاری چنین اجراهایی است که مجوز شما را یدک می کشد؟ چه اهدافی پشت پرده مجوز اجراهای این چنینی قرار دارد؟ آیا جامعه اسلامی توان هضم خوانندگی مجوز دار زن و اجرای صحنه ای آن ولو برای بانوان را دارد؟ سوالاتی که پاسخ آن می تواند به افکار عمومی کمک کند
