حجاب چشم یا همان حیای چشم یکی از حیاتی ترین و در عین حال مظلوم ترین واجبات و تکالیف الهی است که از طریق بندگان سراپا تقصیرش مورد اهمال قرار گرفته است. فرو بستن چشم از گناه که خداوند در قرآن و در سوره نور (آیات حجاب) آن را هم به مرد و هم به زن امر فرموده است به معنی واقعی پیام آور سعادت و آرامش قلب است. این مطلب را حتی گاهی افراد مدعی هم نمی توانند رعایت کنند. اتفاقا یکی از مواردی که دشمنان از آن استفاده می کنند و بر ضد اسلام به کار می برند نیز همین است. به فرض دشمنان برای مضحکه قرار دادن دین، موضوع چند همسری را پیش می کشند در حالی که علمای دین در رساله های خود نگاه عمد مرد به زن را حرام اعلام کرده اند. (نگاه عمد به نامحرم یعنی نگاهی که آن فرد بعدا چهره ی او را به خاطر بیاورد) و بعضی از علما نگاه زن به مرد را اگر عمد بود حرام دانسته اند ولی نگاه مرد به زن را چه بصورت عمد باشد و چه سهوا حرام اعلام کرده اند.پس چرا بعضی از ما مدعیان اسلام بی اعتنا از حرام الهی مرتکب گناه می شویم و حجاب چشم خود را رعایت نمی کنیم؟ حتی حجاب چشم فراتر از این مطلب است و علاوه بر این ما باید نگاه خود را از تجمل طلبی ها و چشم و هم چشمی ها محفوظ بداریم تا جلوی گناه حسادت را بگیریم. از مرتب تغییر دادن پوشاک و دکور و تزئینات گرفته تا ولخرجی های سیاحتی و متاسفانه زیارتی که بوی چشم و هم چشمی می دهند همه و همه از گناه بی حجابی چشم نشات گرفته اند و در نهایت همین بی حجابی چشم سبب شده که قلب آدمی دیگر آزاد نباشد و عاقبت این بی حجابی هم پر کردن جیب روانشناس ها و سازندگان داروهای آرامبخش و خریدن کتاب ها و سی دی هایی درباره انرژی و یا رفتن به کلاس های انرژی مثبت و... و جالب اینکه همه ی اینهایی که دنبالش می رویم یک روزی در ما وجود داشت اما بی حجابی چشمهایمان باعث شد کم کم آنها را از دست دادیم و امروز دنبال قرص و آمپولش می گردیم!! شاید شما هم با خواندن این مطلب در دل خود زمزمه کردید:ز دست دیده و دل هر دو فریادکه هر چه دیده بیند دل کند یادبسازم خنجری نیشش ز فولادزنم بر دیده تا دل گردد آزاد...چه بخواهیم یا نخواهیم این دنیا محل گذر است و آنچه که جاودان و همیشگی است دیار باقی است و این اصلا خوب نیست که بخاطر بی حجابی چشممان دچار گرفتاری و سختی طولانی شود...این طور نیست؟!؟