مد و لباس، واژه ای که این روزها به هر طریقی تعبیر می شود و بدون در نظر داشتن معیارهای عرفی و شرعی بعضا فضایی شده برای نمایش مظاهر غربی و لباس ها و پوشش هایی که هیچگونه سنخیتی با فرهنگ ایرانی اسلامی ندارد. یکی از این اتفاقات نادر و تاسف برانگیز این روزها برگزاری یک فشن شو با عنوان «لباس خلاقانه» است که متاسفانه در یک نهاد علمی و فرهنگی همچون دانشگاه الزهرا برگزار شده و حیرت همگان را برانگیخت. در این شو  لباس هایی عرضه شده که هیچ نشانه ای از اسلامی بودن در آنها یافت نمی‌شود و افرادی این لباس‌ها را نمایش می‌دهند که آرایش‌های غلیظ آنها در نگاه اول ما را یاد مراسم بالماسکه و هالووین می اندازد که بسیار تاسف برانگیز و قابل تامل است.

اینکه چنین مراسمی در چنین سطحی در یکی از مهمترین و معتبرترین نهادهای علمی ما برگزار می شود و صدایی از کسی درنمی آید مبنی بر اینکه قرار بر این بوده که بنیادهایی مانند مد و لباس مروج و اشاعه دهنده فرهنگ پوشش ایرانی – اسلامی باشند، نه اینکه حالا با بهره گرفتن از چنین ظواهر مردودی طلایه دار اشاعه فرهنگی باشند که می خواهد در تار و پود تفکر و اندیشه جوانان ما رخنه کند.

جالب اینجاست که حدود 70 طراحی که 70 طرح خود را در این مراسم به نمایش گذاشته اند، از آن بعنوان حرکتی نو و خلاقانه یاد کرده اند و نام آن را هم «لباس خلاقانه» گذاشته اند، سوال اینجاست که اگر برای بروز خلاقیت و ابراز وجود به اصطلاح هنرمندانه دست به هر کاری بزنیم، پس تکلیف ارزش ها و مبانی اعتقادی و شرعی چه می شود؟

علاوه بر کارگروه مد و لباس که تاکنون نتوانسته به خوبی الگوهای کلان و مورد نظر را به اجرا درآورد ، نهادهای تربیتی ، فرهنگی و آموزشی ما نیز هنوز نتوانسته اند با یک جمع بندی و تشکیل یک اتاق فکر قوی و کارآمد در برابر این هجوم های فرهنگی مشهود بایستند و جامعه را به سمت درستی هدایت کنند و گواه این ماجرا هم برگزاری چندین مراسم شو غیرمتعارف لباس در نقاط مختلف شهر تهران است که در حد تذکرات باقی ماند و حالا هم کار به جایی رسیده است که در یکی از نهادهای معتبر علمی به راحتی یک مراسم نامتعارف برگزار می شود.

بی تردید تداوم چنین حرکاتی و غفلت مسئولان مربوطه از جریان گرفتن این گونه مراسم تبعات فرهنگی و اعتقادی بسیار بدی را در جامعه خواهد داشت و باید نسبت به نظارت های ارگانی حساسیت های بیشتری به خرج داد تا شاهد برگزاری این مراسم نباشیم.

توضیحات مسئولان دانشگاه الزهرا(س) در خصوص برگزاری شوی لباس در گفتگو با یکی از خبرگزاری‌ها
دکتر حسامی رئیس دانشکده هنر دانشگاه الزهرا در خصوص مراسم شو لباسی که روز گذشته توسط دانشجویان این دانشکده برگزار شده و عکس‌های آن در فضای مجازی در حال پخش شدن است گفت: عکس‌هایی که گرفته شده کاملا مغایر با دستورات و قوانینی بود که به دانشجویان و حتی اساتیدمان اعلام کرده‌ایم. چون برگزاری این کلاس‌ها متناسب با سرفصل دروس برگزار می‌شود در برخی از موارد مغایریت با شئونات فرهنگی اجتماعی و دینی ما پیدا می‌کند.

شیطنت بعضی دانشجویان مسئله این است!

وی ادامه داد: به دلیل ماهیت خاص دانشگاه الزهرا و اختصاصی بودن آن به دانشجویان ما همیشه این تذکرات را در خصوص پرهیز از چنین حرکاتی می دهیم اما متاسفانه شیطنت بعضی از دانشجویان را گاها شاهد هستیم که به هیچ عنوان آن را تایید نمی‌کنیم.

حسامی با تاکید براینکه قطعا با مسئولین و مسببین برگزاری این شوی لباس در دانشگاه برخورد خواهد شد تصریح کرد: ما در جلسات شورای آموزشی به مدیران گروه‌ها ابلاغ کردیم و از آنها خواستیم برای جلوگیری از این اتفاقات تذکراتی را در قالب آیین نامه‌ای مورد تاکید دانشجویان قرار دهند.

شوی لباس دانشکده هنر فقط یک ژوژمان درسی بود

در ادامه براساس پیگیری‌های خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو اظهارات مسئول روابط عمومی این دانشگاه نیز در خصوص شوی لباس دیروز دانشگاه الزهرا به این گونه بود که مراسم شوی دیروز ژوژمان درسی دانشجویان برای درس ارائه مد بوده و دانشجویان خودشان از هم عکس انداختند و ارتباطی با دانشگاه ندارد.

وی در این خصوص افزود: این دانشجویان برای گرفتن نمره در درس ارائه مد باید مد ارائه دهند و کار داشته باشند.

مسئول روابط عمومی دانشگاه الزهرا خاطرنشان کرد: این یک کار کاملا درسی و دانشکده‌ای بود و دانشگاه نیز اجازه دخالت در کلاس درسی استاد را ندارد و یا این که بخواهند اجازه دوربین نبردن به دانشجو سر کلاس را بدهند

چندی پیش در برخی رسانه‌های این شهرستان خبری به نقل از مسئول گروه هنر و تجربه مبنی حضور بازیگر حاشیه‌ساز سینما فاطمه معتمدآریا در کاشان در قالب نشست نقد و بررسی «یحیی سکوت نکرد» منتشر شد.

آنچه که در این اعلام رسانه‌ای، مورد توجه است نه برگزاری نشست فیلمی از گروه پر حرف و حدیث هنر و تجربه که به گفته بسیاری از دغدغه‌داران فرهنگی تنها هنر "هنجارشکنی" و تجربه "توقیف" را در کارنامه خود دارند؛ گروهی که با فاصله گرفتن از رسالت ادعا شده از سوی متولی خویش تنها محمل اکران آثار سیاست‌زده سینمای ایران شده است.

موضوع حتی این فیلم خاص و نقد ساختاری و محتوایی این اثر سینمایی نیست و اصولا ورود به بحث پیرامون سودمندی یا عدم انتفاع چنین نشست‌هایی نقد و بررسی نیز مسئله ما نیست؛ آنچه که دغدغه اصلی نگارنده برای ثبت این سطور است حضور فردی به نام فاطمه معتمدآریا در این محفل به ظاهر هنری است.

شخصیتی که این سال‌ها بیش از آنکه با آثار و نقش‌آفرینی‌های تحسین برانگیزش در مجامع سینمایی مطرح باشد به واسطه جنجال‌ها و حاشیه‌آفرینی‌اش در بیرون از هنر هفتم شهرت یافته است.

اگر حضور این بازیگر را در متن تراژدی 88 از یاد ببریم و اقداماتش در تبلیغ جریان موسوم به جنبش سبز را در محافل فرهنگی به بوته فراموشی سپرده باشیم؛ اگر رادیوی ذهن‌ها را روی موج نسیان تنظیم کنیم تا همراهی تنگاتنگ این بازیگر سیاست‌زده یا به عبارت بهتر سیاستمدار بازیگر با یکی از آتش‌افروزان اصلی این حادثه تلخ را از لوح خاطرات‌مان پاک نماییم و اگر همه این‌ها را با عینک توجیه سلیقه سیاسی بنگریم بدون شک نمی‌توانیم قهقهه‌های مستانه‌اش را در مقابل فلاش دوربین‌های فرنگی در هنگام کشف حجاب از خاطر ببریم.

اگر حضور معتمدآریا در فیلم‌های مسئله‌دار و هنجارشکن این سال‌های سینمای ایران را غیر عمدی و تنها اقتضای شغل یک بازیگر قلمداد کنیم بدون شک نمی‌توان اکران مستندهای بی‌حجابی این فرد در پرده سیاه جشنواره‌های رنگارنگ را تنها از روی تصادف دانست.

کاش یک یا دو بار تصویر فاطمه -ببخشید- سیمین معتمدآریا را بدون رعایت حرمت زن ایرانی در قاب رسانه‌های خارجی مشاهده می‌کردیم تا با زبان تسامح خویش آن را به اجبار و الزام برخی جشنواره‌ها مربوط بدانیم و کاش حداقل یکبار این بازیگر حتی به صورت تشریفاتی هم که شده از احساسات جریحه‌دار شده ملت ایران عذر تقصیر می‌طلبید شاید مانند برخی از همتاهای سینمایی‌اش از لذت عفو مردم برخوردار می‌شد؛ اما حتی دوران ممنوع‌التصویری هم نتوانست این یخ غرور را آب کند بلکه از اتفاق خودروی این سرکشی‌ها شتاب بیشتری به خود گرفت.

در این میان شاید عده‌ای ابروان سرزنش را در هم کشند که تنها یک بازیگر را با کارنامه هنری را ارزیابی می‌کنند و سایر رفتار آنان به آداب فردی و زندگی شخصی مربوط می‌شود حال آنکه زمانی که یک بازیگر در لوای سفیر فرهنگی ایران اسلامی به خارج از کشور عزیمت می‌کند دیگر نمی‌تواند آنچه که خود می‌پسندد در نمایشگاه کردار خویش عرضه کند.

حال با همین اوصاف مسئله بر سر فعالیت‌ چنین بازیگران در عرصه هنر هفتم نیست! چراکه مسئولان فرهنگی نشان داده‌اند که تنها مخالف حضور چنین اکتورهایی در دوران مدیریتی خویش نیستند بلکه آنها را به نوعی متضمن همراهی جامعه هنری با خود و در نتیجه پایداری بیشتر صندلی جذاب خویش می‌دانند. 

بحث اصلی بر سر حضور این فرد حاشیه‌ساز در ملک فقاهت و دین‌مداری است؛ حضور چنین شخصی هر چقدر هم به زعم دوستان هنرمند در دیاری که هنوز مفهوم حجاب در معاملات سیاسی و اجتماعی هزینه شعارها نشده و چادر در سراشیبی تغییر فرهنگ‌ها، همچنان مرغوبیت خویش را حفظ کرده و در خطه‌ای که همچنان حجره هنجارهای دینی و اعتقادی شلوغ‌تر از بازار عرف‌ و پاساژ قراردادهای روزآمد جامعه است، به نوعی دهن‌کجی به مردمان سرزمین ایمان و باور نیست؟

ساعت امید را کوک می‌کنیم که انتشار خبر این حضور تنها در حد یک بازی رسانه‌ای برای داغ کردن یکی از کسادترین محافل فرهنگی سیاسی باشد چراکه در غیر این صورت واکنش افکار عمومی و دلسوزان فرهنگی دیار مؤمنان به این اقدام غیرقابل پیش‌بینی خواهد بود.

خرید لباس یکی از نیازهای ما و برای برخی همراه با لذت در زندگی برخی افراد بوده است. دراین‌بین خانم‌‌ها مشتری همیشگی فروشگاه‌های عرضه پوشاک بوده‌اند. اگر به چند سال پیش بازگردیم و نگاهی به شکل نمایش و فروش پوشاک بیاندازیم، متوجه می‌شویم که فروشگاه‌های عرضه پوشاک بانوان محدودیت‌هایی را برای نمایش و تبلیغات داشتند. این امر تنها به گذشته مربوط نیست. بلکه همین امروز هم اگر در شهر برای خرید پوشاک همسرتان قدم بزنید و پا به فروشگاه‌ها و مجتمع‌های تجاری بگذارید فقط طیف محدودی از این پوشاک را در پشت ویترین‌ها مشاهده می‌کنید.

قدیم‌الایام خانم‌ها برای خرید لباس‌های شخصی‌شان به زیرزمین‌ها و خانه‌هایی می‌رفتند که این‌گونه البسه را عرضه می‌کردند. به‌تدریج این‌گونه پوشاک پا به فروشگاه‌ها گذاشتند و حتی امروز شاهد مغازه‌هایی هستیم که ورودی آن‌ها پرده‌ای بلند آویخته شده و نوشته‌شده است "ورود آقایان ممنوع".

عرضه تمامی پوشاک بانوان همیشه با محدودیت‌هایی مواجه بوده و است. این محدودیت‌ها نشان‌دهنده حریم خصوصی بانوان حتی در لباس‌های آن‌ها است؛ به قول یکی از فروشندگان پوشاک زنانه، رعایت این محدودیت‌ها آسان است. وی می‌گوید: امروز عرضه پوشاک بانوان نباید به‌گونه‌ای باشد که فروشگاه محل گشت‌زنی آقایان شود. فروشگاه نباید به محلی تبدیل شود که آقایان جذب دیدن لباس‌ها در تن مانکن‌ها شوند. گفته‌های این فروشنده بیان روشنی از چگونگی نحوه عرضه پوشاک بانوان در سطح جامعه است.

فروشگاه‌های آنلاین و بدون محدودیت

افزایش روزافزون مشغله در بین تمامی مردم جهان و توسعه تجارت الکترونیک از اصلی‌ترین علت‌های تشکیل سایت‌های فروش اینترنتی کالا بوده است. امروزه شاهد سایت‌های بزرگ و بین‌المللی هستیم که کالاهای بزرگ و لوکسی را خرید فروش می‌کنند. با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت شما به هر چه نیاز داشته باشید به‌راحتی دست پیدا می‌کنید. از خوراک و پوشاک گرفته تا وسایل خانه و حتی خودرو و خانه را می‌توانید به‌راحتی در اینترنت خریدوفروش کنید.

اما همان‌طور که فروشگاه‌های سطح شهر باید قوانین و مقرراتی را رعایت نمایند، کسب‌وکارهای الکترونیکی نیز شامل قوانین و مقرراتی می‌شوند. به دلیل کلاه‌برداری‌های اینترنتی و مشکلات عدیده در این نوع تجارت وزارت صنعت، معدن و تجارت مرکزی را تحت عنوان توسعه تجارت الکترونیکی راه‌اندازی نمود تا چشم ناظری بر فعالیت این فروشگاه‌ها باشد. فروشگاه‌هایی که در صورت رعایت قوانین و مقررات نماد توسعه تجارت الکترونیکی را که "ای‌نماد" نام دارد را دریافت می‌کنند.

ای‌نماد(enamad) چیست؟

ترویج ناهنجاری اخلاقی در قالب فروشگاه‌های اینترنتی

فروشگاه‌های اینترنتی عرضه پوشاک بانوان تبدیل به فشن‌شو‌هایی شده است که نه‌تنها چرخ زدن در آن‌ها کسل‌کننده نیست بلکه باعث سرگرمی خانم‌ها نیز می‌شود. سرگرمی‌ای که تنها خانم‌ها به آن مبتلا نیستند بلکه آقایان نیز برای تنوع هر از چند گاهی سری به این فروشگاه‌ها می‌زنند.

خانم‌ها امروز بخش عظیمی از پوشاک خود را ابتدا در اینترنت جست‌وجو می‌کنند سپس پا به بازار می‌گذارند. یا نمونه آن را پیدا می‌کنند و یا به خیاط سفارش دوخت آن را می‌دهند. ترس از باکیفیت نبودن لباس تبلیغ‌شده در سایت مدنظر و یا مناسب نبودن سایز آن از عواملی است که برای خرید ازاین‌گونه فروشگاه‌ها فرد را محتاط می‌کند.

در این میان باید از مسئولان وزارت صنعت، معدن، تجارت پرسید که این پروانه‌ها را فقط در ازای شناسایی کسب و کار در اختیار فرد قرار می دهند یا اینکه تعهدات در مورد قوانین جاری کشور نیز حائز اهمیت است؟ البته در ذیل مجوزهایی که صادر شده این مساله درج شده است اما گویی مسئولان این وزارتخانه فراموش کرده اند که قانون حجاب و عفاف مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی وظایفی را برعهده این دستگاه دولتی گذاشته که یادآوری آن از حوصله این بحث خارج است.

از سوی دیگر نقش پلیس فتا در این زمینه نیز نباید غافل شد که مسئولان آن اعلام کرده اند در صورت گزارش تخلف برخورد می کنند. در همین رابطه سرهنگ خلیلی معاون اجتماعی پلیس‌فتا در رابطه با نظارت بر فروشگاه‌های اینترنتی که دارای "ای‌نماد" هستند گفت: بحث نظارت بر فعالیت‌های این فروشگاه‌ها به عهده پلیس فتا نیست، ما فقط بحث وقوع جرم را رسیدگی می‌کنیم. وی همچنین یادآور شد که اگر مورد تخلفی را در فضای سایبری مشاهده نماییم برخورد می‌کنیم. همچنین مخاطبان فضای مجازی می‌توانند با اعلام گزارش تخلف ما را در رسیدگی به این‌گونه مسائل همراهی نمایند.

حال باید از مسئولان وزارت صنعت معدن، تجارت پرسید که تا کنون چند مورد تخلف را به پلیس فتا گزارش داده‌اند؟